ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ

Αίρεση είναι η απόκλιση από την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας, η οποία περιέχεται στην Αγ. Γραφή και στην (σ.τ.κ.: λοιπή) Ιερά Παράδοση, όπως διατυπώθηκε στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, και η εμμονή σ' αυτήν, ή η προσχώρηση σε μία ήδη καταδικασμένη αιρετική ομολογία. Δεν είναι απαραίτητο η απόκλιση να αφορά οπωσδήποτε θεμελιώδες δόγμα, καθ' όσον δεν είναι ορθή ούτε εφικτή η διάκριση των δογμάτων σε θεμελιώδη και μη.   
                     

Για να χαρακτηρισθεί μια δοξασία ως αίρεση:

α) Απαραίτητη είναι η εμφάνιση ή η εκδήλωση της εσφαλμένης δοξασίας είτε γραπτώς, είτε προφορικώς, είτε με πράξη, είτε τέλος με σκόπιμη παράλειψη κάποιου ουσιώδους στοιχείου της πίστεως. Απλές σκέψεις, οι οποίες προέρχονται π. χ. Από νεανικές ανησυχίες και αμφιβολίες δεν συνιστούν το κανονικό παράπτωμα της αιρέσεως.

β) Ο αιρετικός πρέπει να έχει γνώση της διαφοράς μεταξύ της δικής του δοξασίας και της εκκλησιαστικής διδασκαλίας. Γι’ αυτόν το λόγο, προτού να καταδικασθεί, πρέπει να ανακρίνεται, ώστε να καθίσταται φανερό, Εάν οι αντιλήψεις του προέρχονται εκ πεποιθήσεως και δεν οφείλονται σε άγνοια.

γ) Πρέπει ο αιρετικός να εμμένει και να υποστηρίζει με επιμονή τις απόψεις του και να μην πείθεται στην αρμόδια εκκλησιαστική αρχή.

δ) Τέλος αρμόδια να αποφασίζει και να χαρακτηρίζει μια δοξασία ως αίρεση είναι η Εκκλησία, η οποία εξετάζει αυτήν επί τη βάσει της Αγ. Γραφής και της αυθεντικής εκκλησιαστικής Παραδόσεως.

Οι αιρετικοί υπόκεινται στην ποινή του μεγάλου αφορισμού η αναθέματος (ζ' καν. Της Γ' Οικουμ. και α' καν. Της Πενθέκτης).